The Cricketers Biography in Marathi Diaries

The Cricketers Biography in Marathi Diaries

Blog Article

चंदगडच्या पूर्व भागात आणि बेळगाव परिसरातील गावांमध्ये कन्नड भाषेचा प्रभावाने तयार झ़ालेली बोली वापरात आहे. या मध्ये 'मिय्या जेवलो' (मी जेवले), 'मिय्या बाज़ारास गेल्लो'(मी बाज़ारात गेले) अशी शब्द रचना दिसते. तसेच 'कोठे'ऐवजी 'खट्टे' असा शब्द ऐकू येतो.

‘माणूस साप्ताहिक’ आणि श्री.ग. माजगावकर यांनीही सर्व प्रस्थापितविरोधी प्रवृत्तींना (म्हणजे इंदिराविरोधी !) एकत्र आणायला सुरुवात केली होती. ग.वा. बेहेरेंचे ‘सोबत’ही त्याच काळात दणाणत होते. पु.ल. देशपांडे यांच्या अध्यक्षतेखाली भरलेले इचलकरंजीचे साहित्य संमेलन हा एक साहित्याचा महाआनंदोत्सव होता.

रॉयल बेंगाल टायगर, ज्याला पँथर टायग्रिस असेही म्हणतात, हा भारताचा राष्ट्रीय प्राणी म्हणून काम करेल, असा निर्णय घेण्यात आला आहे.

मोमीन कवठेकरांचे साहित्य हे विसाव्या शतकाच्या उत्तरार्धातील जवळपास तीन दशके तमाशा क्षेत्राला वरदान ठरले होते आणि म्हणूनच, त्यांच्या या अमूल्य योगदानाबद्दल महाराष्ट्र शासनाने वर्ष २०१८चा 'विठाबाई नारायणगावकर जीवन गौरव पुरस्कार' त्यांना देऊन गौरविले आहे.[२३][२४]

In the medieval time period, Marathi saw sizeable advancement in the shape of saint literature by revered figures like Dnyaneshwar and Tukaram. The British colonial period led to the introduction of new administrative terms, a lot of which have been borrowed from English.

ऑनलाइन अभ्यास आणि शैक्षणिक सॉफ्टवेअर ई पुस्तके यांनी शिकणे अधिक सोपे केले आहे.

कोळी, आगरी, माणदेशी, वऱ्हाडी, तंजावर मराठी, कुणबी, महाराष्ट्रीय कोंकणी

भारतीय राष्ट्रीय चिन्ह २६ जानेवारी १९५० रोजी देशाच्या पहिल्या प्रजासत्ताक दिनी निवडले गेले.

भारताचे राष्ट्रगीत वंदे मातरम (वंदे मातरम् – भारताचे राष्ट्रीय गीत) असे म्हणतात.

भगवा शीर्षस्थानी आहे, पांढरा मध्यभागी आहे आणि हिरवा रंग ध्वजाच्या तळाशी आहे. पांढऱ्या पट्टीच्या मध्यभागी २४ स्पोक असलेले गडद निळे वर्तुळ असते. हे सतत सुधारण्याचा मार्ग दर्शविते.

The language has an in depth selection of idioms, proverbs, and sayings, a lot of which replicate the society and read more philosophies of the Marathi people.

याच काळात शृंगार व वीर रसांना स्वतंत्र स्थान मिळाले. यासाठी लावणी व पोवाडा हे हे नवीन वाङ्मय प्रकार मराठीत निर्माण झ़ाले. याच़ काळात वाङ्मय हा रंजनाच़ा प्रकार आहे हे समाजाने मान्य करण्यास सुरुवात केली.

भांडारकर पुरातत्त्व संशोधन संस्थेमध्ये किमान ८० हस्तलिखिते मराठी भाषेचे पुराणत्व सिद्ध करणारी आहेत.[३]

उदाहरणार्थ भुरका - एक, आवरू - दोन, उधानू - तीन, पोकू - चार, मुळू - पाच, शेली - सहा वगैरे. विसोबा खेचर (नामदेवांचे गुरू) यांनी या नंदभाषेच़ा वापर करून शंकराची स्तुती करणाऱ्या काव्यरचनाही केल्या आहेत.